Asset Publisher
Sokół wędrowny
Łacińska nazwa sokoła wędrownego peregrinus pochodzi od słowa oznaczającego kogoś żyjącego na obczyźnie lub wędrowca. W bardzo dobry sposób opisuje tego ptaka, gdyż jest on kosmopolitą (zasiedla niemal całą ziemię). Lecz jeszcze do niedawna był w Europie bliski wymarcia, ale wycofanie z używania toksycznych pestycydów oraz objęcie ochroną miejsc gniazdowania oraz reintrodukcją, przyczyniły się do stopniowego wzrostu jego liczebności. W Polsce dużą zasługę w tym ma Stowarzyszenie Na Rzecz Dzikich Zwierząt ,,Sokół”, które współtworzyło i realizuje Program Restytucji Sokoła Wędrownego w Polsce. W realizację tego Programu czynnie włączyły się także Lasy Państwowe. Na terenach leśnych, leśnicy w wielu nadleśnictwach (np. Nadleśnictwo Trzebież, Barlinek, Krynki czy Nowe Ramuki) współpracują ze stowarzyszeniem, tworząc nowe miejsca lęgowe i wysiedlając sokoły. Od 1990 roku wypuszczono w naszym kraju około 300 młodych osobników (dane ze Stowarzyszenia ,,Sokół”).
Ptak ten jest jednym z najszybszych łowców na ziemi, w trakcie polowania w tzw. locie pikowym osiąga prędkość ok 300 km/h. Coraz częściej można spotkać go także w miastach, np. w Warszawie na Pałacu Kultury, na kominach elektrociepłowni i wieżowcach.
Sokoły można podglądać w interniście dzięki montowanym kamerom przy gniazdach, jedna z takich kamer została zamontowana w Nadleśnictwie Trzebież - http://www.peregrinus.pl/pl/trzebiez.
